Tag Archives: behnam zare

Keeping Behnam Zare’s Spirit Alive

Stop Child Executions organization would like to congratulate Canadian youth for their initiative against juvenile execution and for keeping Behnam Zare’s spirit alive. 

Doing it for Zare
Students launch campaign to stop executions of people who committed crimes as children

EVERTON MCLEAN
The Telegram

A picture of Behnam Zare is posted at the top of the website www.achildisachild.com. The Iranian boy looks into the distance, his hair slicked back, his eyes focused on something up ahead.

It’s a similar pose to the one leaders take when they want to look visionary – staring bravely into the future.

But for Zare, that future was short and dim. At the age of 15, he killed an acquaintance in a fight and was convicted of murder. He was held until he turned 18 – the age after which the United Nations convention against executing children no longer applies – and was hanged in August 2008 without so much as a call to his mother.

Now, his story has inspired high school students in St. John’s, Mount Pearl and Deer Lake to campaign to make sure youths are no longer sentenced to death and face the same fate as Zare.

High school students at Holy Heart of Mary, St. Bonaventure’s College, O’Donel, St. Kevin’s and Deer Lake’s Elmwood high schools have created the achildisachild.com website to raise awareness and gather signatures for a petition against youth executions.

They plan to present the petition to the United Nations in hopes of getting a stronger stance on the issue from the organization.

Jeremy Dyer, a Grade 11 student and president of Holy Heart of Mary’s Amnesty International group, said students were appalled to learn that people their age are being killed for crimes committed as children.

“I think it’s an incredibly important cause to be a part of because innocent children are essentially dying and in a lot of cases they aren’t given fair trials and they aren’t given basic human rights,” he said.

“I think it’s up to us to advocate and bring an end to it.”

Read more here:  http://www.thetelegram.com/index.cfm?sid=228925&sc=79

HUMAN RIGHTS WATCH: Child Execution is “rising” in Iran

HUMAN RIGHST WATCH

Calling Iran’s execution on August 26, 2008 of juvenile offender Behnam Zare abhorrent, Human Rights Watch urged the Iranian judiciary to immediately commute the sentences of more than 130 other prisoners facing death for crimes committed while children.  

Zare is the sixth juvenile offender Iran has executed this year. No other country is known to have executed a juvenile offender in 2008. Since January 2005, Iran has executed at least 26 juvenile offenders. During the same period, only four other countries – Saudi Arabia, Sudan, Yemen, and Pakistan – are known to have executed any juvenile offenders, with a combined total of six such executions in the four countries.  
 
“Iran leads the world in executing juvenile offenders” said Clarisa Bencomo, researcher on children’s rights in the Middle East at Human Rights Watch. “Everywhere else, countries are moving to end this abhorrent practice, but in Iran the numbers of death sentences seem to be increasing.”  
 
Zare’s family and his lawyer, Mohammad Mostafaei, only learned of Zare’s execution after the fact, although Iranian law requires that

the lawyer be notified 48 hours before the execution. Zare’s family and lawyer had been trying to reach a settlement with the victim’s family at the time of the execution.  
 
Zare’s execution closely follows the execution of juvenile offender Seyyed Reza Hejazi at Isfahan Central Prison on August 19, 2008. Hejazi was 15 at the time of the crime, and repeatedly told authorities that he had not intended to kill the victim.  
 
As in the case of Zare, the authorities did not notify Hejazi’s lawyer, also Mohammad Mostafaei, 48 hours prior to the execution. Instead, Mostafaei learned of the pending execution from a journalist the night before. Prison authorities refused to allow Mostafaei to visit Hejazi the morning of the execution, and he eventually left after a prison official told him the execution had been stayed. Instead, prison officials executed Hejazi an hour later.  
 
“Killing people for crimes committed as children provides neither justice nor safety for Iranian society,” Bencomo said. “The Iranian authorities’ willingness to lie to lawyers and to deprive families of a last chance to see their loved ones only underscores the depravity of these executions.”  

بیانیه ریاست اتحادیه اروپا در باره بهمن سلیمیان

ریاست شورای اتحادیه اروپا عمیقاً خبر اعدام قریب الوقوع آقای بهمن سلیمانیان که به خاطر ارتکاب جرم در هنگام صغر سن مرتکب شده، محکوم به مرگ شده است و از ایران مؤکداً می خواهد که با هماهنگی فوری قوانین و رویه های خود با کنوانسیون های بین المللی مربوط به حقوق بشر که ایران آن ها را آزادانه تصویب کرده، این کنوانسیون ها را رعایت کند
ریاست شورای اتحادیه اروپا به شدت نگران تعداد بالای افرادی است که امسال در ایران اعدام شده اند حال آنکه محکومیتشان به خاطر اعمالی است که در زمان صغر سن مرتکب شده اند. ریاست شورای اتحادیه اروپا اعدام آقای بهنام زارع را در 26 اوت (5 شهریور) و در شرایطی که نه به خانواده او و نه به وکیلش اطلاعی داده نشده بود با قاطعیت محکوم می کند. با این اعدام، تعداد این نوع اعدام ها در سال جاری به شش عدد رسید.

ریاست شورای اتحادیه اروپا مجدداً و به تأکید از ایران می خواهد که حکم های اعدام ده ها صغیر منتظرالاعدام را تخفیف دهد

.http://scenews.blog.com/3761849/صدای

بهنام زارع قبل از مرگ

بیانیه وکیل 25 نوجوان در انتظار مرگ

چطور می توانیم لرزش بدن نحیف نوجوانی را ببینیم که وجودش سرشار از پشیمانی و ندامت است؟

محمد مصطفایی

چطور می توانیم نوجوانی را با قصد و نیت قبلی، اعدام کنیم در حالی که او با قصد و نیت قبلی کسی را نکشته است. چطور می توانیم با اینکه می دانیم می خواهیم کسی را به قتل برسانیم طناب دار را به گردن وی اندازیم و مجرمی را که ناخواسته این نام را با خود به یدک می کشد، بکشیم. چطور می توانیم لرزش بدن نحیف نوجوانی را ببینیم که وجودش سرشار از پشیمانی و ندامت است. چطور می توانیم کسی را که سالها در زندان در بدترین شرایط محبوس بوده است را دو بار مجازات کنیم یک بار  برای سلب آزادی و بار دیگر برای سلب حیات و ما چطور می توانیم ….. آیا پس از به دار آویختن این نوجوانان که بر حسب قضا و قدر مرتکب اشتباهی شده و دست تقدیر جان دیگری را گرفته، می توانیم آسوده بخوابیم؟ آیا می توانیم لرزشهای بدن نوجوان ایرانی را که ناخواسته مرتکب جرم شده است را در ذهن خود تجسم کنیم؟ آیا می توانیم جنازه آویزان وی را در بالای دار در ذهن خود مرور کنیم؟ و یا صدای خرخر جان دادنش را در گوش خود تکرار کنیم؟….

قبول می کنم که – بر اثر هر چیزی که شما بفرمایید یا اشتباه یا کودکی یا حماقت یا بی عقلی و یا… – عزیزی از عزیزان خانواده ای جان داده و روحش به ملکوت علی پیوسته

است ولی آیا اگر این نوجوانان درمانده را به دار آویزیم جان آن عزیز از دست رفته اعاده می گردد؟ آیا جامعه عاری از جرم و جنایت می شود؟ آیا مجرم تنبیه می گردد در حالی که با سلب حیاتش دیگر وجود خارجی نخواهد داشت؟ و آیا به آرامش خاطر می رسیم؟ هر چند تجربه ثابت کرده است که کسانی که قاتل عزیزشان را به دار می آویزند نه تنها به آرامش نمی رسند بلکه به مراتب به درد و استرسها و دغدغه هایشان افزوده می گردد.

کشور ما از معدود کشورهایی می باشد که اطفال زیر 18 سال را که مرتکب جرمی می شوند که مجازات آن سلب حیات است به مرگ محکوم می کند و حکم مرگ را چه در سن زیر 18و چه در بالای 18 سال اعمال و این مجازات را – گاهی اوقات در اسرع وقت –  اجرا می کند مجازاتی که در سال 1372 ازقوانین کشورمان با تصویب ماده 37 کنوانسیون حقوق کودک زدوده شد ولی به دلایل مختلف از جمله عدم آگاهی قضات به مفاد کنوانسیون و نظریه شورای محترم نگهبان در مورد غیر شرعی بودن این ماده در حکم قانون، همچنان جان نوجوانان را می گیرد.

چند سالی است که وکالت اطفالی که در هنگام ارتکاب جرم سنشان زیر 18 سال بوده را برای رضای خدا و بر حسب سوگندی که یاد کرده ام  به صورت رایگان و مجانی قبول نموده و در این راستا تمام سعی و توان خود را به کار برده ام تا این نوجوانان به پای چوبه دار نروند. در این راه عده ای از نوجوانان از لحاظ قضایی نور امیدی می یابند. عده ای مشمول عفو و بخشش اولیای دم قرار می گیرند و از مرگ و زندان رها می شوند و عده ای نیز، همچون امیر امرالهی، محمد فدایی، بهنام زارع و دهها نفر دیگر نه اقبالی در رسیدگی قضایی داشته و نه نور امیدی به بخشش اولیاء دم دارند.

 کافی است هر یک از ما به سراغ نوجوانان محکوم به مرگ رفته و با تک تک آنها رو به رو شویم از آنها بشنویم که چطور مرتکب جرم شده اند؟ آیا انگیزه خاصی برای ارتکاب جرم داشته اند؟ و همچنین از آمال و آرزوهایشان بشنویم. آنوقت است که حکم خواهیم داد به استحقاق ادامه زندگی آنها و اینکه راهی پیش رویشان بگذاریم که جبران مافات کنند و اثبات نمایند که عمدی در ارتکاب جرم نداشته و ناخواسته وارد ماجرایی شده اند که نتیجه آن داغدار شدن دو خانواده گردیده است.

در کشور ما سالانه تعدادی نوجوان که در سنین کودکی مرتکب جرم شده اند به دار آویخته       می شوند و بدون آنکه فرصتی برای زیستن داشته باشند دار فانی را وداع می گویند. در بسیاری از پرونده هایی که داشته ام  وقتی خبر اعدام قریب الوقوع نوجوانی در مطبوعات مطرح می گردد عده بسیاری از مردم خیر و نیکوکارکه هیچ نسبتی با محکوم به اعدام ندارند اعلام آمادگی می کنند که به هر نحو ممکن جان نوجوان در انتظار اعدام را نجات دهند در این بین هنرمندان، ورزشکاران و حتی سیاسیون پا پش گذاشته و از طرق مختلف سعی در رهایی نوجوان، از مرگ می نمایند و اگر نوجوانی به دار آویخته شود نه تنها دیگران خوشحال نمی شوند بلکه متاثر و متاسف می گردند و اگر ریاست محترم قوه قضاییه و یا هر مقام دیگری دستور توقف اجرای حکم را صادر کنند نفسی راحت کشیده و خدا را سپاس می گویند.

خبر به دار آویختن رضا حجازی در زندان اصفهان به همان اندازه ناراحت کننده بود که خبر توقف اجرای حکم بهمن سلیمیان که 12 سال از عمر خود را در بدترین شرایط گذراند و از بلاتکلیفی، خواسته است که هر چه زودتراعدام شود خوشحالمان کرد تمام این موارد نشانه هایی از نیاز جامعه به تغییر این رویه ناشایست و گام برداشتن به سوی روشی منطقی و معقولانه است. امروز در شرایط و وضعیتی از اجتماع قرار داریم که دستگاه قضایی و مقننه می بایست با دید باز به واقعیتهای مسلم جامعه بنگرد و زمینه شکوفایی و پیشرفت تمام کودکان و نوجوانان را فراهم کند حقوق آنان را در اولویت قرار دهد و خشونت را از سطح اجتماع بزداید. بدیهی است با سلب آزادی، شلاق و گرفتن جان کودکانی که در زمان ارتکاب جرم  کمتر از 18 سال سن داشته اند نمی توان به آرمان و اهداف سالم سازی محیط اجتماع  کمک کرد و حتی نمی توان آن را به عنوان مسکن مورد استفاده قرار داد چرا که به دار آویختن کودکان زیر 18 سال به هیچ عنوان نمی تواند درس عبرتی برای کودکان دیگر شود. آنها هنوز پا به اجتماع نگذارده و هیچ تجربه ای در چگونه زیستن کسب نکرده اند. امروز دستگاه قضایی و مقننه مکلف است نیازی که در جامعه احساس می شود فراهم کند و با درایت و تدبیر، جلوی اجرای احکام مرگ را علیه نوجوانان این مرز و بوم گرفته و با بازپروی، آنان را برای خدمت به هم نوعانشان به جامعه بازگردانند و مجازات مرگ را لااقل برای این عده از نوجوان و کسانی که قصد و نیت نتیجه مجرمانه را ندارند منتفی نمایند.

 کافی است مروری به قوانین کشورهای مختلف بیاندازیم و آماری از اعدامهای اطفال زیر 18 سال بگیریم آنوقت خواهیم دید که ایران رتبه اول را در اعدام اطفال زیر 18 سال کسب کرده و اکثر قریب به اتفاق کشورهای جهان مجازات اعدام را برای نوجوانان بی فایده و ناشایست دانسته و از قوانینشان برداشته اند.

در نهایت – اگر مروری به قران، کلام خدا و معجزه حضرت محمد (ص) بیاندازیم درخواهیم یافت که خداوند متعال در همه حال بخشنده و مهربان است حال چرا ما بخشنده و مهربان نباشیم؟ ما می توانیم خشونت را برداریم و مهربانی و بخشندگی را جایگزین آن کنیم و با مهربانی و عطوفت خودمان، به دیگران درس سالم زیستن را بیاموزانیم.

محمد مصطفایی وکیل تعدادی از نوجوانان درانتظار اعدام


  CLICKصدای بهنام زارع قبل از مرگ

چرا از کنوانسیون حقوق کودک امضایمان را پس نمی گیریم!؟

 آسیه امینی

 آیا قانون برای اجرا کردن است یا تزئین پیمان نامه هاست که فقط به درد محافل رسمی بین المللی می خورد؟  چه کسی را گول می زنیم؟  

بهنام زارع هم اعدام شد . امسال چه خبر است؟! او پنجمی است در سال ۸۷. چشمهای آبی اش هنوز بچگی می کر د.   
  دعوا بهنام و مهرداد سر کفتربازی بود. مهرداد بزرگتر و بهنام کوچکتر.  دعوا که شروع شد، بهنام که کوچکتر بود و پیاده زودتر جنبید، مبادا که از مهرداد بخورد. مهرداد جا     خالی داد، اما گردنش جای دست را گرفت. بچه ها ما در خیابان چه می کنند؟ چقدر خبر داریم که در جیب آنها چیست؟ چاقو؟ تبرزین؟! تیغ؟ …  بهنام خیلی بچه بود. بچه   های ما برای بچگی کردن تفریحشان چیست؟ کتاب دستشان می دهیم؟ پارک؟ سینما؟ ورزش؟  چه کسی برای آنها تصمیم می گیرد؟ چقدر حق انتخاب دارند؟ چقدر امکان انتخاب برایشان فراهم است؟ کفتر بازی در محله بهنام و مهرداد، از مهمترین تفریح های به هاست. و می دانیم که کفتربازی چقئر دعوا در پی دارد؟ بزن بزن؟ بکش بکش؟! کجا کسی برای بهنام ، انتخاب بهتری مهیا کرده بود؟ او اول دبیرستان بود. شروع نوجوانی و غرور و سرمستی. سه سال زندان ماند و امروز صبح حکمش اجرا شد قانونی که قرار نیست به کار بیاید ؟ از ما چه می خواهد؟ چرا از کنوانسیون حقوق کودک امضایمان را پس نمی گیریم؟! قانون آیا برای اجرا کردن است یا تزئین پیمان نامه هاست که فقط به درد محافل رسمی بین المللی می خورد؟

چه کسی را گول می زنیم؟

  CLICKصدای بهنام زارع قبل از مرگ  

Pleas of Behnam Zare before his death

Sadly the final pleas of Behnam Zare asking for help from the world and human rights organizations did not reach the outside world until after his death today. But he had already plead before and his family had already plead , just as his lawyer had , just as Stop Child Executions plead, just as Amnesty International did, just as European Union demanded, Just as 100’s of human rights activists and people around the world did.

But the cruel leaders of Islamic regime in Iran cared less for any pleas. After all they must continue their regime of fear and death and what better way to plant those fears but by killing Iranian juveniles. Where else to show Iranian population that those who rule them are heartless and do not care about what Iranian nations and people of the world demand.
 
Iranian journalist, human and women rights activist, Asieh Amini last week in her blog asked: Who benefits from this bloodshed. …and our answer to Asieh is : The ones who benefit (for now) are the ones who try to instigate fear, death and cruelty in the hearts of those who oppose their inhumanity.

Despite worldwide condemnations of murdering children, they have increased their bloodshed. They even have started interrogating those Iranians who are attempting to help save these children.

Voice of Behnam did not reach SCE and the outisde world until after his own death today. So, we will continue to play his voice for the rest of this month in all of our posting. May be his cries help save 134 other Iranian children who are standing in row to be executed by death sentences issued by the Islamic Judges and by direct approval of Iran’s head of judiciary, Ayatollah Shahrudi and blessing of Iran’s supreme leader Ayatollah Khamenei.

Listen to the voice of Behnam Zare (15) who was executed today : (persian)

CLICK

To sign the petition to stop child executions visit:

https://www.stopchildexecutions.com

AMNESTY INTERNATIONAL statement about execution of Behnam Zare

PUBLIC AI Index: MDE 13/126/2008 26 August 2008

Further Information on 230/07 (MDE 13/109/2007, 31 August 2007) and follow-up (MDE 13/032/2008, 05 February 2008 and MDE 13/044/2008, 06 March 2008) – Fear of imminent execution

IRAN Behnam Zare’ (m), juvenile offender

On 26 August, Behnam Zare` was hanged in Adelabad prison, in the south-western city of Shiraz. Neither his parents nor his lawyer were notified prior to his execution being implemented, as required under Iranian law. Behnam Zare’ was convicted of a murder that took place on 21 April 2005. During an argument with a man named Mehrdad he swung a knife, wounding Mehrdad in the neck. Mehrdad later died in hospital. At the time of the murder Behnam Zare` was 15 years old.

Behnam Zare` was detained on 13 November 2005; Branch 5 of Fars Criminal Court sentenced him to qesas (retribution) for

premeditated murder. The case went to appeal before the Supreme Court where the sentence was upheld. The verdict was then passed to the Office for Implementation of Sentences. On 5 February 2008, the order for the implementation of his sentence was approved by Ayatollah Shahroudi, the Head of the Judiciary. On or around 11 February 2008, the Head of the Judiciary ordered a second attempt to negotiate payment of diyeh (“blood money”) with the family of Mehrdad.

This year, according to information available to Amnesty International, Iran has executed at least 227 people, including six juvenile offenders. Since 1990 Iran has executed at least 37 juvenile offenders, eight of them in 2007. No other country is known to have executed a juvenile offender in 2008.

The situation of juvenile offenders facing execution in Iran has reached a crisis level, with at least 132 juvenile offenders known to be on death row, although the true number could be much higher.

The execution of juvenile offenders is prohibited under international law, as stated in Article 6 (5) of the ICCPR and the Convention on the Rights of the Child (CRC), of which Iran is a state party to and so has undertaken not to execute anyone for crimes committed when they were under 18.

Many thanks to all who sent appeals. No further action is required from the UA network.
(See attached file: 51312608.rtf)(See attached file: 51312608.txt)

Behnam Zare was executed without prior notice

We regret to announce that without any prior notification of his parents or lawyer, Behnam Zare was executed this morning in prison yard of Shiraz prison in Iran. Stop Child Executions strongly condemns execution of Behnam Zare and calls on Islamic regime in Iran to once and for all join the international community and immediately halt all child executions.

Not only Iran is in direct violation of the international conventions (ICCPR and CRC) which prohibit execution of those guilty of crimes before the age of 18, but by not notifying the parents and attorneys, Iran also violates its own laws which requires 48 notice of intent to execute.

Behnam Zare’ was convicted of a murder which reportedly took place on 21 April 2005, when he was 15 years old. He was found to have swung a knife during an argument with a man named Mehrdad, wounding him in the neck. Mehrdad later died in hospital. Behnam Zare`was detained on 13 November 2005; Branch 5 of Fars Criminal Court sentenced him to qesas (retribution) for premeditated murder. Under Article 206 (b) of Iran’s Criminal Code, murder is classed as premeditated “in cases where the murderer intentionally makes an action which is inherently lethal, even if [the murderer] does not intend to kill the person.” The case went to appeal before Branch 33 of the Supreme Court where the sentence was upheld, and it was then passed to the Office for Implementation of Sentences after approval by Iran’s head of Judiciary, Ayatollah Shahrudi.

To read more about Behnam’s case visit:

http://scenews.blog.com/Behnam%20Zare/

Iran has executed at least 7 juveniles in 2008:

Javad Shojaee – 16 (executed on February 26, 2008)    
Mohammad Hassanzadeh (executed on June 10, 2008)   
Hassan Mozafari (executed on July 22, 2008)   
Rahman Shahidi (executed on July 22, 2008)   
Kurdish Boy- 15 (executed July 31, 2008)   
Seyed Reza Hejazi -15 (executed on August 19, 2008)   
Behnam Zare – 15 (executed on August 16, 2008)

بهنام زارع بی سروصدا اعدام شد

محمد مصطفایی

بهنام زارع فرزند صمد متولد 3/3/1368 در روستای دستجرد از منطقه استهبان شیراز به دنیا آمده، کلاس اول دبیرستان بود که سر از زندان درآورد و امروز صبح (سه شنبه پنجم شهریور ماه سال هشتاد هفت) بدون آنکه به وکیل و خانواده وی اطلاع دهند، احضار و طناب دار را به گردنش انداخته و جانش را از بدنش جدا نمودند.

غروب روز پنجشنبه یکم اردیبهشت ماه سال هشتاد و چهار، مهرداد از محل كار پدرش به منزل مي رود وي تعدادي كبوتر داشت. مشغول پراندن كبوتران خود بود که مهرداد را می بیند كه در حال بازي فوتبال بود در اين حين یک کبوتر روی دیوار زمین فوتبال نزديك منزل آنها نشست. مهرداد با سنگ به کبوتر زد ای موضوع بچگانه مهرداد 15 ساله را تحریک و عصبانی کرد بهنام رفت بیرون منزل و مهرداد با پسر خاله اش داشت با موتور می رفت ولی تا بهنام را دید برگشت بهنام گفت چرا کبوتر من را زدی گفت دلم خواست درگیری بچه گانه اي بين آنها آغاز شد مقتول دست کرد داخل جیبش که گویا به خیال بهنام چاقو بردارد بهنام تبرزینی همراه داشت زودتر از او به دست گرفت و به طرف سینه  مهرداد رفت بهنام می خواست تبرزین را به دست مهرداد بزند که او گردنش را کج کرد و خورد به گردنش و دست تقدیر مهرداد را یاری نکرد و رخت از جهان بربست.

قضات شعبه 5 دادگاه کیفری استان فارس در تاریخ 22/8/1384 با اين استدلال كه چون اقدام متهم به قتل و ايراد ضرب و صدمه با تبرزين به گردن مقتول نوعا كشنده است مستند به بند ب ماده 206 قانون مجازات اسلامي كه مقرر مي نمايد مواردي كه قاتل عمدا كاري را انجام دهد كه نوعا كشنده باشد هر چند قصد كشتن شخص را نداشته باشد قتل، عمدي است وی را با تقاضاي اولياءدم به قصاص نفس محكوم نمودند موكل به دادنامه صادره اعتراض مي نمايد كه  در تاریخ 24/2/1385 شعبه 33 دیوانعالی کشور دادنامه صادره را تایید مي كند .

آخرین باری که  بهنام را در زندان عادل آباد شیراز دیدم رنگ از صورت نحیف و مظلومانه اش پریده بود او وارد اطاق مخصوص وکلا شد و روبروی من نشست از دوران کودکی خودش و از اینکه باورش نمی شد مرتکب قتل شده، صحبت کرد دایما به جای مقتول از کلمه خدابیامرز استفاده می کرد . می گفت من در زمانی که با مهرداد درگیر شدم فقط 15 سال سن داشتم و ما با هم بیشتر اوقات بر سر مسایل خیلی کوچک و بچه گانه بحث و دعوا می کردیم و این اواخر مقتول از من عمل انجام عمل نامشروع درخواست مي كرد  برای همین از دستش خیلی ناراحت بودم تا اینکه یک کبوتر باعث درگیری و قتل شد مهرداد یکی از کبوترهای من را با سنگ زد و کشتش من هم اومدم بیرون با هم درگیر شدیم و تا خواست به گمانم چاقو از جیبش در بیاورد با تبرزینی که  همراهم بود خواستم به دستش بزنم که گردنش را کج کرد و به شاه رگش خود و اصلا باورم نمی شد که او را کشته باشم

بهنام می گفت من توی محله خود خیلی ساکت بودم و کسی فکر نمی کرد که من این کار را انجام داده باشم در حال حاضر نیزخودم باورم نمی شود که مرتکب قتل شده ام دوست دارم اولیاء دم را ببینم و از آنها بخواهم که من را ببخشند.

بهنام تازه فهمیده بود که حکم اعدام برای وی صادر شده و اطلاعی از حکم نداشت . بعد از یک ساعت صحبت با بهنام زندان رو ترک کردم و دایم به فکرش بودم و هستم چون به عینه می دیدم که کسی رو می خواهند اعدام کنند که عاقل نبوده بهنام در زمان جرم در یک لحظه با تبرزین خواسته به دست مقتول بزند که به گردنش اصابت کرده و مهرداد به رحمت خدا رفته وحالا این پسر بچه که چهره آروم و معصومی هم داشت بدون آنکه به خانواده اش و به وکیلش اطلاع دهند اعدام شد.

اعدام حکم بهنام زارع در حالی صورت گرفت که برخلاف عرف اجرای احکام زندان شیراز روزهای چهارشنبه اختصاص به اجرای احکام اعدام و قصاص بوده و پیش از این رخی از نهادها و سازمانهای بین المللی صدور حکم مرگ برای بهنام را چون مخالف با کنوانسیون حقوق کودک و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی بود محکوم کرده بودند

.

Iran Putting Its Children on Death Row

Niusha Boghrati
Worldpress.org correspondent
April 15, 2008

“I am a murderer!” The young voice trembled on the other side of the telephone line. “I was 15 when I committed the murder. I regret what I did. It was an accident. Please save me! I want to live. I want to be free. I am living the last days of my life. Any day now they may take me to the noose. I want to survive. Is there anybody there who can save me?”

The short conversation fades into the distant tumult of Adel Abad Prison in Shiraz, a city in southwest-central Iran, where Behnam Zare’ has been awaiting execution for three years.

In the spring of 2005, Behnam was a freshman in high school when a scuffle over pet pigeons broke out between him and his friend Mehrdad. Minutes later, Behnam had become his buddy’s murderer. He says he still has no recollection of how it really happened.

Behnam, still a minor at the time he was arrested, landed in prison. Not long after the judicial process began he was convicted of murder in the primary court and sentenced to death.

“We tried hard to reverse the death sentence during the past three years. But all the efforts have so far been in vain,” said defense lawyer Mohammad Mostafaei, who advocates Behnam’s case. “In spite of every effort we made, the verdict has been approved both by the High Court of the Islamic Republic, and the head of Iran’s judiciary.”

According to Mostafaei, among the 18 cases of death row child offenders that he currently advocates, Behnam’s is in the most critical condition. He is now tiptoeing along the fragile line between a young life and an early death.

“All the legal steps have been taken, and the execution order has been sent to Adel Abad Prison,” said the Tehran-based lawyer. “The death sentence by hanging can be carried out any minute now.”

Islamic Code vs. International Obligations

Iran is among the very few countries in which children under the age of 18 can be sentenced to death. Although a signatory to the United Nations’ International Convention on the Rights of the Child and International Covenant on Civil and Political Rights, which prohibit the ill-treatment and execution of children or juvenile offenders under any circumstance, the Islamic Republic still preserves for itself the right of over-ruling the treaties.

For murder (among other crimes such as rape, blasphemy, and adultery), Iran’s judiciary follows the Islamic Penal Code, which recognizes 15 Islamic lunar years for males and 9 for females as the age of mental maturity and legal responsibility. Therefore, capital punishment can legally be applied to children above those ages. The judicial system locks away the offender until his or her 18th birthday, and then carries out the punishment.

In cases of murder, the process of retribution in-kind (qesas-e nafs) can only be stopped by a pardon of the first degree from the relatives of the victim or by direct order of the head of the judiciary.

Iran is the world’s leading executioner of juvenile offenders. The country executed at least six juvenile offenders in 2007 and has the dubious distinction of having executed the only juvenile offender this year anywhere in the world.

This Year’s Sole Victim

Javad Shojai was 16 when he took the life of his friend Rostam eight years ago in a scuffle in Isfahan, a city in central Iran. Javad said he had no intention of doing so—a claim that was not embraced by the court.

Months and years passed in prison until that early dawn of a cold winter day when Javad’s eight years of bitter anticipation eventually came to an end with the signature of the chief of the judiciary, Ayatollah Mahmoud Hashemi Shahroudi. Javad was hanged in the prison’s yard on Feb. 26.

Javad’s case remains this year’s only recorded case of an execution of a juvenile offender in the world.

“He still had hope. He used to say he was sure they would pardon him at the last moment, even if they took him to the hangman noose,” said Najmeh Shojaee, Javad’s elder sister, on the day he was executed. “We waited for eight years for him to come home, wishing he would be released. And now after eight years … I can’t believe they have killed my brother. Today [Feb. 26] we waited for nine hours outside the prison doors, not knowing what is going on. They even did not let us say goodbye on the last day.”

In the last days of Javad’s short life, the campaigns to save him intensified. Amnesty International and the Human Rights Council of the United Nations repeatedly appealed to Iranian officials to halt Javad’s execution; but according to Amnesty International’s Iran researcher, Drewery Dyke, the efforts were useless.

“We expressed our concerns to the Iranian government, through Geneva and New York. We demanded them to meet their international obligations, but unfortunately they would not listen to us,” Dyke said.

Civil Society’s Struggles

Against all odds, hundreds of Iranian lawyers, nongovernmental organizations, journalists, and activists are struggling with the inflexible codes that rule Iran’s judiciary—renowned Iranian lawyer and 2003 Nobel Peace Prize laureate Shirin Ebadi being one of the most prominent. Ebadi, who has founded the Committee to Defend the Right of Children in Iran, largely owes her honorable prize to her activities in the field of children’s rights.

“It is a shame that our country, with all its glorious values, sets the world record in minor execution instead of science, wisdom, and culture, etc.” Ebadi said. “But Iran’s civil society will not let that happen. There is no way forward other than accepting the responsibilities that the international treaties bear for us.”

There have been a few cases in which campaigns by Iranian activists have had positive results.

In the most recent example, in mid-December 2007, the head of the judiciary temporarily suspended the execution of Ali Mahin Torabi, who had been sentenced to death for a murder he committed when he was 16. The case has been sent for further review due to “inconsistencies” in the file, according to Giti Poorfazel, one of Ali’s advocates.

“At the beginning of December it was feared that his case had been sent to the Office for the Implementation of Sentences and that his execution was imminent,” said Tehran-based activist and lawyer Poorfazel. “We hope Ali will be pardoned; but this is not the point! The point is that we should have a secure system for children. We must not have a legal status in which we will be forced to campaign every now and then for the vivid rights of minors.”

According to Amnesty International, there are currently at least 79 Iranian children on death row awaiting their 18th birthday, at which time they will receive a most sinister present from the state.