به گزارش خبرنگار ما علي مهين ترابي پنج سال قبل در سن 16 سالگي به اتهام نزاعي مرگبار در مقابل مدرسه محل تحصيلش در کرج دستگير و پس از محاکمه به قصاص محکوم شد. اين متهم که بر بي گناهي خود اصرار دارد و مي گويد ضربه مرگبار را او به هم مدرسه يي اش وارد نکرده است چندي پيش طي نامه يي روند رسيدگي به پرونده اش را درست ندانست و تقاضاي اعاده دادرسي و محاکمه مجدد کرد. هم اکنون پرونده علي براي استيذان نزد رئيس قوه قضائيه فرستاده شده است.

پدر علي درباره پرونده فرزندش به خبرنگار ما گفت؛ علي در تمام جلسات محاکمه اش مصرانه توضيح داد که تصور نمي کند چاقويي که او در دست داشته به سينه مزدک برخورد کرده باشد ضمن اينکه هيچ قصدي براي درگيري يا به قتل رساندن مزدک نداشته است.

وي افزود؛ «مطابق آنچه که علي بارها در دادگاه گفته روز حادثه درگيري بين دوست او و مزدک به وقوع پيوست و علي در حين نزاع چاقويي را که به او داده بودند مقابل شکمش گرفته بود و مطابق نظريه پزشکي قانوني اگر وي به مقتول ضربه وارد مي کرد جراحت بايد در نقطه ديگري از پيکر مقتول ايجاد مي شد حال آنکه محل چاقوخوردگي با اظهارات علي مطابقت ندارد و اين موضوع در پزشکي قانوني نيز مطرح شده است.»

پدر علي ادامه داد؛ مطابق نظري که پزشکي قانوني اعلام کرده چاقو به طول دو سانتي متر و به صورت عرضي وارد بدن مزدک شده است. اما علي گفته که چاقو را به طور مستقيم و براي ترساندن مهاجمان روبه روي شکمش گرفته بود. از سويي چاقو بعد از چند روز در خانه يکي از هم کلاسي هاي علي پيدا شد و هيچ اثر خوني روي آن نبود.

همچنين مطابق نظريه پزشکي قانوني فوت وقت در بيمارستان هم در مرگ مزدک دخيل بوده است. چرا که مزدک از ناحيه آئورت دچار آسيب ديدگي شده بود و اگر مساله فوت وقت و کمبود امکانات بيمارستان وجود نداشت وي احتمالاً زنده مي ماند. از سويي پزشکي قانوني خاطرنشان کرده است پارگي آئورت فقط بر اثر ضربه چاقو به وجود نمي آيد و نحوه استفاده از شوک در بيمارستان نيز مي تواند سبب اين موضوع شود. پدر جوان محکوم به مرگ در ادامه به شهادت شهود اشاره کرد و گفت؛ زماني که علي تقاضاي اعاده دادرسي را مطرح کرد دو تن از افرادي که شاهد ماجرا بودند، شهادت دادند که در صحنه درگيري علي به مزدک چاقو نزده و پسرم تنها کسي بوده که پس از جراحت مزدک در محل ايستاده و به وي کمک کرده اما متاسفانه هيچ کدام از اين مسائل دادستاني را متقاعد نکرده است و تنها به استناد علم قاضي پسرم را به مرگ محکوم کردند و هيچ اقرار صريحي از سوي علي مطرح نبوده. وي ادامه داد؛ در جلسات محاکمه نيز هيچ کدام از شهود نگفتند که با چشم خود ديده اند علي چاقو را به مزدک زده است. همه آنها تاکيد کردند که در حين درگيري يک دفعه با هم به زمين خوردند و در اين ميان مزدک زخمي شده است. پدر علي ضمن ابراز همدردي با خانواده مزدک گفت؛ مزدک مثل پسرم براي من عزيز است و مي دانم خانواده اش رنج بزرگي را تحمل مي کنند و از اين بابت بسيار متاسف هستم اما علي مرتکب قتل نشده است و حتي اگر يک درصد در نظر بگيريم که احتمال دارد بي گناهي او ثابت شود، پس از اعدامش ديگر نمي توان چيزي را تغيير داد. با تمام احترامي که براي خانواده مزدک قائل هستم از آنها مي خواهم از قصاص پسرم علي چشم پوشي کنند، چرا که مزدک و علي در آن زمان 16 ساله بودند و هر دو درگير يک دعواي کودکانه که آن هم عاملش فرد ديگري بوده، شدند.

وي گفت؛ پدر مزدک مصرانه تصميم به قصاص علي گرفته است و من از او تقاضا دارم در تصميمش تجديدنظر کند. بنا بر اين گزارش هم اکنون پرونده علي براي استيذان نزد رئيس قوه قضائيه است و تنها آيت الله هاشمي شاهرودي است که مي تواند شانس زندگي دوباره را به او بدهد. علي طي نامه يي به رئيس قوه قضائيه خواستار رسيدگي بيشتر به پرونده اش شده است.

با فشار فيزيکي اطرافيان به عقب هل داده شدم و بر اثر همين هل دادن چند قدم عقب تر رفتم و چاقو را از جيبم خارج کردم تا مهاجمان ببينند و سمت من نيايند. مزدک نيز هنوز با ميلاد درگير بود و ميلاد از پشت سر او را مورد ضرب و جرح قرار داده بود که مزدک به سمت من آمد. آن لحظه متوجه نشدم چه اتفاقي افتاد، جفت ما بر اثر ضربه وارد شده از پشت توسط ميلاد به زمين افتاديم… ضمناً در صورتي که فنر چاقو مورد کارشناسي قرار گيرد، ثابت خواهد شد که از قبل مشکل داشته است. نمونه چاقو با تيغه عاري از خون در پرونده ثبت و ضبط شده است.

با حضور ناظم مدرسه در صحنه درگيري، عده يي متواري شدند و عده يي مزدک را که به شدت عصباني بود، کنار کشيدند. وي در حال درآوردن کاپشنش بود و تهديد مي کرد متوجه شدم پيراهن وي خوني است. فرياد زدم کدام نامردي او را با چاقو زده؟ بعد جلوي تنها ماشيني را که در نزديکي مدرسه در حال حرکت بود، گرفتم تا او را به بيمارستان ببريم، پيش خودم فکر مي کردم حال وي خوب مي شود.

مزدک مدتي روي زمين ماند و هيچ کس حاضر نشد او را به بيمارستان برساند تا يکي از دبيران مدرسه آمد و او را سوار بر خودرو کرد و به بيمارستان رساند و من نيز به دفتر مدرسه رفتم. با حضور ماموران کلانتري 15 رجايي شهر به کلانتري منتقل شدم، من که تا به حال به کلانتري يا آگاهي نرفته بودم، خيلي ترسيده بودم ؛ ولي بنا به گفته افسر نگهبان کلانتري که مي گفت مزدک زنده است، خدا را شکر مي کردم که پس از حصول بهبودي حقيقت را خواهد گفت. پس از دو روز که من هنوز نمي دانستم او فوت شده، پدرم به ملاقات من در بازداشتگاه آمد و گفت انتظار هيچ گونه حمايتي از من نداشته باش، تو با آبروي چندين و چند ساله ام بازي کردي. من نيز به او گفتم شما به ملاقات مزدک برويد، خودش همه چيز را برايتان توضيح مي دهد و مي گويد که من نزده ام. پس از انتقال به آگاهي، به من تفهيم اتهام قتل شد، در آنجا متوجه شدم که متاسفانه مزدک فوت شده است.

پدرم تا 20 روز به ملاقاتم نيامد و حتي با درخواست ديگران مبني بر تعيين وکيل نيز مخالفت کرد.

پس از چند روز که ميلاد متواري بود، با وکيل مدافع خودش به آگاهي مراجعه کرد.

در نهايت پس از محاکمه به قصاص و 10 سال حبس محکوم شدم و براي ميلاد نيز سه سال زندان در نظر گرفته شد و اين حکم به تاييد ديوان عالي کشور رسيد و براي استيذان به حوزه رياست قوه قضائيه ارجاع شد و در آنجا آيت الله شاهرودي دستور داد؛ « با توجه به نظريه مشاوران، پرونده در يکي از هيات هاي حل اختلاف به صلح و سازش ختم شود.»

طي يک سالي که پرونده در شوراي حل اختلاف بود، به رغم تلاش هاي بي شائبه شوراي حل اختلاف، معاونت قضايي و مددکاران زندان رجايي شهر، متاسفانه ولي دم راضي به بخشش و عفو اينجانب نشد و تاکنون مصرانه سعي در اجراي حکم داشته است. حتي پدر مزدک، سهم ديه مادر مقتول را که رضايت داده نيز تهيه و براي اجراي حکم پرداخت کرده است. از آنجا که زمان زيادي تا اجراي حکم باقي نمانده است، عاجزانه تقاضاي رسيدگي مجدد و بيطرفانه پرونده را دارم، چرا که اگر دقت نظر بيشتري در بررسي پرونده لحاظ شود، قطعاً بي گناهي من به اثبات خواهد رسيد.