برای عاطفه سهاله دختری 16 ساله که اعدام شد و زندگی مرا به دنبال خویش کشاند
آسیه امینی

پایین تر از دهان ابر

بالاتر از ابروی باد

تاب می خورد

پیراهنی سیاه

که طنابی به آسمانش گره می زند.

کف می زنند مردم و هورا می کشند:

” ماسورا…. ماسورا….!”

زوزه می کشد ماده گرک جوان

و نمایش تمام می شود.