Tag Archives: Media

SCE Campaign in UK's Lifescape magazine

“Children on DEATH ROW” is the title of an article by Rajasana Otiende of UK’s Lifescape magazine where she shared her experience and involvement with the myspace campaign to save Nazanin Fatehi. 

The 4 page article of the August issue of the magazine also addresses other children facing execution in Iran . The article also features the past inteview of Nazanin Afshin-Jam with Nazanin Fatehi while she was in prison as well as a recent interview with David Etebari, the campaign coordinator of Stop Child Executions Campaign:

https://www.stopchildexecutions.com/Files/lifesacpe.pdf

 

Execution is the right of victims' families, Says Iran's attorney general

In response to international condemnation of GHISAS which allows the allged victim’s family to determine the life and death of the accused and to request BLOOD MONEY in return for execution,  Iran’s attorney general, Ayatollah Dari NajafAbadi said: “Ghisas (retribution by execution) is not the right of the government and the government can not interefere in it. International human rights organizations must differentiate between GHISAS and EXECUTION. ”

In an interview with ISNA NajafAbadi stated that GHISAS applies to the (retribution) rights of individuals. ”In such cases the government has no right of interference when in return for a loss of a family member , people (the victim’s family) can demand GHISAS (execution) of the guilty party.” Iran’s attorney general added.  
 

 Source: ISNA (Iranian Student News Agency) 

مجازات قصاص حق حکومت نيست و حکومت نمي تواند در آن دخالت کند لذا مراجع بين المللي بايد بين اعدام و قصاص
تمايز قائل شوند.
دري نجف آبادي در گفت وگو با ايسنا ضمن بيان اين مطلب افزود؛ سازمان هاي بين المللي مدافع حقوق بشر بايد بين اعدام و مواردي که بحث قصاص مطرح است، تمايز قائل شوند. وي تصريح کرد؛ اعدام دو بخش دارد که بخش اول آن شامل حقوق خود اشخاص است و در اين موارد حکومت حق مداخله ندارد و افراد مي توانند در قبال ضايعه يي که از دست دادن عضوي از خانواده براي آنها به همراه داشته، قصاص مجرم را تقاضا کنند. دادستان کل کشور به بخش دوم اعدام در موارد خاص اشاره کرد و يادآور شد؛ چگونه مي توان در برابر شبکه هاي مواد مخدر و جناياتي که اين باندها در حق جوانان ملت مرتکب مي شوند اقدام اساسي انجام نداد؟

Nazanin takes SCE campaign from US to UK

Last week Nazanin Afshin-Jam completed her Borders USA Tour in Los Angles, California. During the one month long tour across USA Nazanin addressed the child executions in Iran across USA. Nazanin and SCE campaign thank all the supporters who came to meet Nazanin in person. Your words of encouragement and support were very heart warming.
Nazanin has arrived in UK next promoting SCE campaign and performing. Here is some of her interview scheules:
Sunday July 15 
 8:10 AM        Good Morning Sunday, BBC Radio 2      ( minute 22:09)
Monday July 16   
10:00 AM   Woman’s Hour, BBC Radio 4    
11:50 AM      Channel 5 News       
12:30 PM      Lunchtime Live with Kay Burley – Sky News TV   

 Tuesday 17th July

10.00 AM                   BBC Radio Leeds        

11.00                           Real Radio Yorkshire     

15.00                           BBC Radio Manchester

18.15                          BBC Radio Merseyside 

Wednesday 18th July

09.30                          Touch FM Coventry      

13.00 -                        BBC Radio WM          

14.30                          BBC Radio Shropshire 

 

 

Nazanin at the Borders in Chicago signing the Stop Child Executions flyers.

Photo: Courtesy of Iranian.com (Iranian of the day) 

 

Canadian radio interviews Amnesty on child Executions in Iran

Aubrey Harris, the stop child execution campaign coordinator of Amnesty International Canada was interviewed about the recent Amnesty International report issued on the child executions in Iran.

Nazanin Afshin-Jam met Aubrey Harris last month discussing the joint efforts of Amnesty International and SCE campaign to stop child executions in Iran.

To listen to the interview please forward past 7th minute of the program: http://www.am770chqr.com/dynamic/dynamic_audiovault_process.asp?dt=20070628_19  

 

Nazanin takes SCE Campaign to Media

While on her Border’s tour across United States, Nazanin Afshin-Jam is being interviewed in every city that she travels. Following is one of her recent interviews where she shared her views with washington Daily EXPRESS a publication of Washington Post:

 

» EXPRESS: Why did you record a version of the single “Someday” in Persian?
» NAZANIN: It was particularly important for me to reach the Iranian diaspora because I wrote the song about my family’s escape from Iran when the Revolution happened and I am sure thousands of other Iranians could relate. I want for Iranians living in Iran who have been oppressed under the current regime to know that there is hope and that “someday we will find a way.”

For that matter, I wish that all those who have experienced hardships in their life due to political persecution, or even in relationships, to know that change is possible. I have since recorded “Someday” in French and I wish I could sing it in several languages in order to reach more people with my messages of hope and freedom.

» EXPRESS: Why were your parents persecuted in Iran? Were they political?
» NAZANIN: My parents have never been political. At the start of the Revolution my father was working as the general manager of the Sheraton and was allowing for music to be played and alcohol to be served which were forbidden under the new Islamist rule. The Revolutionary Guard imprisoned him, shaved his head, tortured him and was going to execute him. Through distant contacts and luck he was temporarily released until he could have a proper trial. As soon as his wounds healed enough for him to be able to sit down in an airplane, he caught the first available flight to Spain. The rest of the family joined him soon thereafter. The following year we immigrated to Vancouver, Canada, which has been my home since.

» EXPRESS: What do you remember of living in Iran and the tribulations your family faced?
» NAZANIN: I was only a year old when we fled Iran so I do not have any direct memories, only pictures, stories, and reminders like the scars on my fathers back from the lashes and the tears in my mothers eyes when she listens to traditional Persian songs and remembers the past.

» EXPRESS: Have you visited Iran since you left?
» NAZANIN: Ironically, I have traveled the world yet I have not been able to visit the country of my birth. Being so outspoken on women’s rights in that region and being frank about the human rights abuses under the current regime, it is too dangerous for me to go back. My Web sites [nazanin.ca, stopchildexecutions.com] have been banned in Iran and I have received rather threatening emails. But I am quite hopeful that in my lifetime, I will be able to return, and visit the land where the very first charter on human rights was drafted under Cyrus the Great.

» EXPRESS: Do you think your beauty queen background is a help — because it opens doors — or a hindrance — because pretty women often aren’t taken seriously by piggy men — in your political and social works?
» NAZANIN: I entered the Miss World competition in order to gain a platform to speak on global issues close to my heart and it certainly helped me gain a stronger voice on the International scene. Those that are not aware that the motto of Miss World is “beauty with a purpose,” and that their aim is to raise money for children’s charities around the world, tend to think of stereotypes they have seen in movies. Once these same people hear my words and feel my passion to serve humanity on some level, they are the first to apologize for their ignorance. Having the “miss” title has helped me mobilize different groups and individuals from across the map and garner media attention on pertinent issues that need to be exposed.

» EXPRESS: We hear about honor killings and the general oppression of women in some Islamic countries. But what led you to focus on stopping the execution of children in Iran?
» NAZANIN: I am against all barbaric acts of violence against women and whenever there is an opportunity I speak out, like the recent case of a teenage girl named Du’a who was kicked, beaten and stoned to death by several men, including family members in the Kurdish area of Northern Iraq, for allegedly having “relations” with a Sunni boy. I spoke at Rutgers University and the Institute of Public Affairs of Montreal about the discriminatory laws of Sharia and how in Iran women are legally considered half the worth of a man. Women cannot travel without permission from their husbands or fathers; they do not have the same rights to inheritance or custody rights of their children in divorce cases.

Recently I addressed the issue of “forced hijab” on CNN and Fox News where I discussed the recent crackdown and brutal attacks on Iranian women who are not properly veiling themselves. At the conference on “Traditional Harmful Practices” at the European Union we covered the issue of stonings that are taking place for “crimes” of adultery. And at my recent address before the Subcommittee on Human Rights at the Canadian Parliament I gave and overall account of the persecution faced by political prisons, religious and ethnic minorities and the severe human rights abuses that take place on a daily level.

I have concentrated much of my attention on children’s rights in Iran. Last year I initiated a campaign to save the life of a 17-year-old girl on death row named Nazanin Fatehi. She was in a park with her 15-year-old niece when three men attempted to rape them. Out of self-defense she stabbed one of her attackers who later died in hospital. She was charged with murder and was sentenced to death by hanging.

Through an on-line petition and the help of the media I was able to collect 350,000 signatures on a petition. With the weight of the petition, along with Mina Ahadi, I was then able to lobby international bodies like the Canadian Parliament, the EU, the UN, gain support from various human rights groups around the world and secure great lawyers for Fatehi. With all this pressure from the International community we were able to enact pressure on the Iranian Judiciary to grant a stay of execution and order a new trial for Fatehi. In January 2007, she was exonerated from all murder charges and was released from prison.

With the success of this campaign we learned of 70-plus other minors on death row which lead to the larger Stop Child Executions Campaign.

Since Iran has signed the International Covenant on Civil and Political Rights and the Charter of the Rights of the Child they are obliged not to execute anyone who has committed an offense before the age of 18 and yet they continue to do so. Someone needs to be a voice for these children. If we are successful in this next campaign we will be able to inspire more people that a difference can be made and we can focus on even larger issues.

» EXPRESS: Do you fear any reprisals for taking on the Iranian authorities? Even something as extreme as a fatwa?
» NAZANIN: The fear is there, however I cannot allow it to distract me and my mission. If these fundamentalists are able to silence me from across the ocean, what hope do the people have from within? The women living in Iran are so courageous and strong that despite the threat of torture and execution they still rise and demand their rights. The least I can do living in a country that embraces freedom of expression, is to voice the concerns of those that do not have one.

» EXPRESS: Do you think much will change in Iran with the current leadership and Sharia law fully in place? Or will it take another revolution — a “progressive revolution,” as you say in “Someday” — and a huge cultural shift for women to get their civil rights?
» NAZANIN: I think that with the current regime in power, change will be difficult to achieve, but I truly believe that it is not only possible but also probable. I think it is only a matter of time.

I say this because the public will is there. Seventy percent of the population is below the age of 30 and the youth want nothing more than freedom, democracy, separation of religion and the state, the rule of law and human rights. There are about 70,000 Persian blogs — which is the second highest after English — which shows how thirsty they are to connect with the west and have their stories heard. They want to be seen as separate from those that are in power who do not represent their opinions and desires. In other words, the people of Iran do not need to be “convinced” that change is required.

That said, the Iranian people will need support from the International community through track II diplomacy. NGOs from the outside need to link with NGO’s from within the country with special attention on the women’s rights groups, the youth movement and labor unions. These are the powerhouses of the nation, and with enough support and media announcements that can be fed in the country via satellite I believe there is huge potential for change toward a new democratic Iran. Freedom of the Iranian people and inevitably more stability in the Middle East region is all possible without the fatal mistake of the Bush administration to allow for military intervention on Iran. 

Another child added to the Iran Execution ROW – Now 69 known cases

In an interview with BBC Radio (Persian), Iranian human rights lawyer Mr. Abdolfath Soltani gave a warning about imminent execution of yet another child in Iran who was sentenced to death for an alleged crime (possiblly due to self defense) when he was 16 years old. His name is Mohammad Ahmadi who is now 19 years old.

This brings the total number of children facing execution in Iran to 69.  On June 17, 2007 Stop Child Executions Campaign for the first time published a comprehensive list of 68 children : http://scenews.blog.com/1857468/ 

Stop Child Executions Campaign strongly condemns Iran’s violation of International laws. Iran remains to be the only country in the world with such an extensive list of children facing execution. Nazanin Afshin-Jam and Stop Child Executions are extremely concerned about the status of these children as two were already executed in Iran this year.

 

To sign the petition to stop child executions in Iran please visit: www.stopchildexecutions.com . The petition has been signed by many internationally known human rights activists , parliament members in Sweden, Norway, Canada and many people worldwide. For more information visit SCE page on wikipedia. The petition demands the Iranian leaders to :

– Provide a complete list of all individuals under the age of 18 who are sentenced to death.
– Immediately halt executions and prevent any further application of such penalties against child offenders.
– Take immediate measures to permanently abolish the death penalty for all child offenders in accordance with Iran’s obligations as a state party to the ICCPR and the CRC.

Petition also urges The United Nations, The United Nations High Commissioner of Human Rights and The UN Committee on the Rights of the Child to:

– Demand that the Iranian government immediately comply with its international obligations as defined by ICCPR and CRC

 On February 27, 2007 more than 34 members of European Parliament also signed a resolution to Stop Child Executions in Iran. 

Children facing execution in Iran as of June 24, 2007 (The number possibly exceeds since 69, since there is no official verified published list  :

Ali Nour-Mohammadi (16)
Rasoul Soghra (17)
Amir Chale-Chale (17)
Bahador Khaelghi (17)
Ali Mahin-Torabi (16)
Naser Ghasemi (15)
Rasoul Aboutondi (17)
Reza Ali-Nejad (17)
Nabovat Babai (17)
Delara Darabi-Haghihi (17) – Female
Soghra Najaf-Pour (13) – Female
Mohammd-Reza Tork
Rasoul Nooryani
Iman Nabavi
Mehdi Ghandali
Nazbibi Atashbejan (16)  Female
Siavash Shir-Nejad
Mahiar Anvari
Mohammd Mavari
Abdolkhalegh Rakhshani
Saiid Arab
Hani Momeni-Yasaghi
Salman Akbari
Mohammad Pejman
Rahman Shahidi
Hasan Mozafari
Sadegh Ahmad-Pour
Ahmad Jaberi
Akoo Hoseini
Feyzollah Soltani
Gholamnabi Barahooti
Omroldin Alkoozei
Mostafa Saiidi
Zolfali Hamzeh
Khodamorad Shadmazahi
Omid Sarani
Ahmad Norouzehi
Naim Kabeali
Habib Afshar
Alireza Mosali-Roudi
Ali Moradzadeh-Zagheh
Sina Paymard (16)
Masoud (17)
Shahram PourMansouri (17)
Hedayat Niroumand (15)
Hamid (17)
Abbas Hossein
Rasoul Mohamadi
Hamid-Reza (14)
Nemat
Vahid
Hamed
Beniamin Rasouli (m), 17
Hossein Toranj (m), 17
Hossein Haghi (m), 17
Morteza Feizi (m), 16
Sa’eed Jazee (m), 17
Milad Bakhtiari (m), 16
Farshad Sa’eedi (m), 17
Mahmoud (m), 17
Saber (m)
Sajjad (m), 17
Farzad (m), 15
Hossein Gharabaghloo (m), 16
Asghar (m), 16
Hamzeh S (m), 17
Iman (m), 17
Mostafa (m), 16 
Mohammad Ahmadi (16)

ابراز اميدواری قوه قضائيه به لغو رسمی اعدام نوجوانان

 سخنگوی قوه قضائيه ايران ابراز اميدواری کرده که مجلس شورای اسلامی با تصويب لايحه ای که اين قوه از طريق وزارت دادگستری پيشنهاد داده، مجازات اعدام را برای افراد با سن کمتر از
هيجده سال رسماً از قوانين ايران حذف کند.

وی خبر پيشنهاد چنين لايحه ای به مجلس را بيش از پنج هفته پيش اعلام کرده بود.

هفته آتی که از فردا شروع می شود در ايران هفته قوه قضائيه نامگذاری شده و عليرضا جمشيدی، سخنگوی قوه قضائيه ايران که به اين مناسبت در شيراز سخنرانی می کرده تأکيد کرده که هم اکنون نيز با اينکه مجازات اعدام برای افراد زير هيجده سال در قانون وجود دارد، اما اين قانون در مورد آنان اجرا نمی شود.

بشنويدگفتگو با عمادالدین باقی، رئیس جمعیت دفاع از حقوق زندانیان

بشنويدگفتگو با عبدالفتاح سلطانی ، وکیل و عضو کانون مدافعان حقوق بشر در ایران– برنامه جام جهان نما

اين در حالی است که فعالان و تشکلهای مدافع حقوق بشر می گويند که افرادی که در سن کمتر از هيجده سال مرتکب جرمی شده باشند که در قوانين ايران مجازات اعدام برای آنان در نظر گرفته شده، پس از آنکه به سن هيجده سالگی می رسند مجازات اعدام در مورد آنان اجرا می شود.

در قانون مجازات اسلامی که مرجع تعيين مجازات برای مجرمان در ايران است، شرط سنی برای صدور مجازات اعدام در نظر گرفته نشده و سن مسئوليت کيفری در ايران، يعنی سنی که افراد با رسيدن به آن بايد پاسخگوی اعمالشان باشد بر اين اساس تعيين می شود که دادگاه فردی را که مرتکب جرم شده، عاقل، بالغ و رشيد تشخيص دهد.

اينکه بلوغ و رشد چگونه تشخيص داده می شود و افراد را در چه سنی می توان بالغ و رشيد دانست، منشأ بحثهای عمده ای ميان فقها و حقوقدانان بوده است.

در قرآن و رواياتی که از پيامبر اسلام و امامان شيعه بر جای مانده، سن مشخصی برای بلوغ تعيين نشده اما فقهای شيعه اغلب بر اين اعتقاد بوده اند که دختران در نه سالگی و پسران در پانزده سالگی بالغ می شوند.

اما برخی از فقهای معاصر، سن بلوغ برای دختران و پسران را بالاتر از اين حد دانسته اند و اين اختلاف باعث شده است که احکامی که دادگاهها برای مجازات افراد کمتر از هيجده سال صادر کرده اند بارها به چالش کشيده شود و علاوه بر بحث برانگيزشدن در محافل حقوقی و قضائی، اعتراضات فعالان حقوق بشر را نيز برانگيزد.

مسلمانان و کنوانسيون حقوق کودکان

  PDF  
دكتركامران هاشمي‌اردستاني: کنوانسيون حقوق کودک که بيش از 16 سال از تاريخ لازم‌الاجرا شدن آن مي‌گذرد، گستره وسيعي از حقوق مدني، فرهنگي، اقتصادي، سياسي و اجتماعي را پوشش داده است.

اين کنوانسيون جهان‌شمول‌ترين معاهده بين‌المللي حقوق بشر محسوب مي‌شود و تمامي کشورهاي مسلمان به آن ملحق شده‌اند.

از سوي ديگر اين کنوانسيون تنها معاهده بين‌المللي است که در آن صراحتا به اسلام يا به عبارت دقيق‌تر به «حقوق اسلامي» اشاره شده است.

از مجموع 57 کشور مسلمان 22 کشور آن را همراه با حق شرط يا اعلاميه تفسيري پذيرفته‌اند. اين حق شرط‌ها يا اعلاميه‌هاي تفسيري عمدتا با استناد به اسلام، شريعت و عبارات مشابه هستند.

حق‌ شرط‌هاي کشورهاي مسلمان به کنوانسيون حقوق کودک و اعلاميه‌هاي تفسيري مربوطه يا تنها بعضي از مواد کنوانسيون را مورد توجه قرار داده‌اند يا همچون شش کشور عربستان سعودي، قطر، برونئي دارالسلام، سوريه، عمان و ايران کليت کنوانسيون را پوشش داده‌اند. بطور نمونه حق شرط کلي قطر بر کنوانسيون با عبارات ذيل مي‌باشد: «دولت قطر يک حق شرط کلي را در ارتباط با مفادي که با حقوق اسلامي مطابقت ندارند برکنوانسيون وارد مي‌كنند.»

در ارتباط با حق شرط‌هاي فوق‌الذکر، اين مقاله با مقايسه گزارش‌هاي دوره‌اي کشورهاي مسلمان به کميته حقوق کودک در مورد اجراي کنوانسيون، ميزان پايبندي اين کشورها به ماده (الف) 37 اين معاهده بين‌المللي پيرامون ممنوعيت اعدام اطفال زير 18 سال را مورد بررسي قرار مي‌دهد.

اين ماده (بند الف ماده 37) اشعار مي‌دارد: «حکم اعدام در مورد جرائم ارتکابي اشخاص کمتر از 18 سال صادر نمي‌شود و در مورد زنان باردار قابل‌اجرا نيست.»

جالب آن است که هيچ کدام از کشورهاي مسلمان داراي حق شرط مشخصا مواد 37 يا 1 در مورد تعريف کودک که ممکن است در ارتباط با مبحث اعدام اطفال مورد استناد قرار گيرد، را موضوع حق شرط يا اعلاميه تفسيري خود قرار نداده‌اند.

پيرامون اين مواد يکي از موضوعاتي که مشخصا مي‌تواند مورد توجه قرار گيرد آن است که کشورهاي با حق شرط کلي به کنوانسيون در مقايسه با ساير کشورهاي بدون حق شرط تا چه ميزان نقايص موجود در قوانين و رويه قضايي خود در ارتباط با اعدام اطفال را با استناد به حق شرط‌هاي خود تفسير كرده‌اند.

لازم به ذکر است پيش از آنکه بند الف ماده 37 کنوانسيون حقوق کودک اعدام اطفال زير 18 سال را در قالب يک قرارداد بين‌المللي به صراحت منع كند.

بند 5 ماده 6 ميثاق بين‌المللي حقوق مدني و سياسي 1961 اين امر را به همان صراحت مورد ممانعت قرار داده بود. براساس اين ماده: «مجازات اعدام يا حبس ابد بدون امکان بخشودگي را نمي‌توان در مورد کودکان زير 18 سال اعمال کرد.»

در ميان 57 کشورمسلمان عضو کنوانسيون حقوق کودک 44 کشور عضو ميثاق بين‌المللي حقوق مدني و سياسي بوده و لذا به اين کنوانسيون نيز متعهد هستند.

13 کشوري که عضو ميثاق نيستند عبارتند از: برونئي دارالسلام، بحرين، کومور،گينه بيسائو، قزاقستان، اندونزي، مالزي، مالديو،عمان، پاکستان، قطر، عربستان‌سعودي و امارات متحده عربي.

همان گونه که مشاهده مي‌شود از ميان کشورهايي که با حق شرط کلي به کنوانسيون پيوسته‌اند چهار کشور قطر، عربستان سعودي، برونئي دارالسلام و عمان عضو ميثاق نيستند اما دو کشور ايران و سوريه عضو ميثاق و بنابراين متعهد به آن نيز مي‌باشند.

بر اين اساس دو کشور اخير حتي قبل از پيوستن به کنوانسيون حقوق کودک متعهد به بند 5 ماده 6) ميثاق فوق‌الذکر و ملزم به ممنوعيت اعدام اطفال در سنين کمتر از 18 سال در قوانين و رويه قضايي خود بوده‌اند.

پيش از آنکه ماده 37 کنوانسيون مورد بررسي قرار گيرد، لازم است ماده 1 کنوانسيون در مورد تعريف کودک مورد توجه واقع شود. براساس اين ماده از نظر کنوانسيون «منظور از کودک افراد انساني زير 18 سال است مگر اينکه طبق قانون قابل اجرا در مورد کودک، سن بلوغ کمتر تشخيص داده شود.»

همانگونه که مشاهده مي‌شود اين ماده با وجود تعيين سن 18 سال به عنوان حد تمييز کودکي از بزرگسالي تا حدودي دست دولت‌ها را براي تعيين معيارهاي ديگر براي تشخيص بلوغ باز گذاشته است.

انعطاف ملحوظ در ماده 1 کنوانسيون در تعيين سن دقيق کودک باعث شده است تا سودان که اتفاقا از جمله کشورهاي بدون حق شرط به کنوانسيون است، بين علايم (بلوغ براساس فقه سنتي) و سن قانوني (براساس ساير قوانين موضوعه خود) به نوعي دچار سردرگمي باشد.

براساس گزارش مقدماتي سودان به کميته حقوق کودک: «اولين معيار (براي تمييز کودکي از بزرگسالي) ظهور علايم خارجي بلوغ همچون سن بلوغ، روييدن موهاي عمومي و در ارتباط با دختران جوان زمان قاعده شدن و توانايي بارداري مي‌باشد. دومين معيار رسيدن به سن کامل قانوني است. در رابطه با اين معيار حقوقدانان نظرات مختلفي دارند و قوانين مختلف نيز در اين مورد متفاوتند.»

به‌جز سودان کشور مسلمان ديگري در گزارش‌هاي دوره‌اي خود در ارتباط با معيار تمييز کودکي از بزرگسالي به علايم بلوغ شرعي اشاره نکرده است و اکثريت اين کشورها در همگامي با ماده 1 کنوانسيون به صراحت سن 18 سال را به عنوان سن تکليف قانوني مشخص كرده‌اند.

جالب آنکه با وجود اينکه عمان و عربستان سعودي حق شرط‌هاي کلي به کنوانسيون وارد كرده‌اند در گزارش‌هاي دوره‌اي خود ماده 1 کنوانسيون را مطابق با قوانين شريعت در خصوص سن بلوغ تشخيص داده‌اند.

به عنوان مثال عربستان سعودي در گزارش خود اذعان داشته است: «ماده 1 کنوانسيون حقوق کودک در هماهنگي کامل با حقوق اسلامي در تعريف کودک مي‌باشد.» عمان نيز در گزارش خود عنوان كرده است: «مصوبه شماره 97/32 حقوق شخصي (عمان) در مطابقت با حقوق اسلامي مي‌باشد. اين مصوبه سن 18 سال را به عنوان سن بلوغ قانوني تعيين کرده است.»

با وجود مواضع رسمي کشورهاي مسلمان درگزارش‌هاي خود مبني بر شناسايي سن 18 سال به عنوان سن تمييز کودکي از بزرگسالي، يکي از موضوعات مرتبط با سن کودک که در عمل اسباب نگراني کميته حقوق کودک را فراهم آورده پايين بودن سن قانوني ازدواج در برخي کشورهاست.

در برخي مناطق فقير اين نقيصه قانوني به گسترش پديده ازدواج اطفال و سوء‌استفاده‌هاي فراوان به‌ويژه فروش کودکان دختر در کشورهايي همچون پاکستان انجاميده است.

موضوع ديگري که مشخصا در ارتباط با سن اطفال بيش از هرکشوري در پاکستان اسباب نگراني بوده است، تعقيب و مجازات کودکان بر اساس مقررات حدود، به جرم ارتکاب روابط نامشروع جنسي قبل از ازدواج است.

اما در ميان موضوعات مربوط به سن کودک از معدود مواردي که معاهدات لازم‌الاجراي بين‌المللي سن 18 سال را به صراحت مورد تاکيد قرار داده‌اند مواد فوق‌الذکر ميثاق بين‌المللي حقوق مدني و سياسي و کنوانسيون بين‌المللي حقوق کودک در مورد ممنوعيت اعدام اطفال است.

جالب است که اکثريت کشورهاي مسلمان در گزارش‌هاي دوره‌اي خود به کميته حقوق کودک تعهد خود را به مفاد ماده 37 به صراحت ابراز داشته‌اند. به عنوان نمونه عمان که همچون ايران از کشورهاي با حق شرط کلي براساس شريعت به کنوانسيون مي‌باشد در گزارش خود اعلام داشته است که در آن کشور «هيچ مجازات اعدام يا حبس ابد عليه افراد کمتر از 18 سال اعمال نمي‌شود.»

برخلاف اکثريت کشورهاي مسلمان، سودان که هيچگونه حق شرطي را نيز به کنوانسيون وارد نكرده‌اند در گزارش مقدماتي خود به کميته حقوق کودک از امکان اعمال مجازات اعدام کودکان در ارتباط با جرائم مرتبط با حقوق اسلامي اشاره مي‌کنند: بر اساس اين گزارش «يک نوجوان کمتر از 18 سال تنها ممکن است در ارتباط با جرائم قابل مجازات بر اساس حقوق اسلامي به مرگ محکوم شود.»

اين کشور در دومين گزارش دوره‌اي خود قتل را از جمله جرائمي برمي‌شمرد که ممکن است براي آن مجازات اعدام براي جوانان کمتر از 18 سال اعمال شود. بر اساس اين گزارش همچنين براساس بند 3 ماده 33 قانون کيفري سودان ممکن است مجازات حبس ابد در ارتباط با جرم راهزني براي کودکان کمتر از 18 سال اعمال شود.

علاوه بر اين از آنجا که براساس فقه سنتي سن بلوغ در دختران 9 سال قمري و در پسران 15 سال قمري مي‌باشد، گزارش اشاره‌اي به حداقل سن براي مجازات کودکان مجرم نمي‌نمايد؛ چراکه در تئوري ممکن است اين مجازات‌‌ به اطفال خردسال در سنين مذکور نيز سرايت كند.

پاکستان کشور ديگري است که بر اساس قوانين قبلي آن کشور خطر سرايت مجازات اعدام حتي به اطفال کمتر از 15 سال نيز وجود داشت. براساس گزارش مقدماتي اين کشور: «براساس بخش (1) 45 مقررات حدود سال 1983 ايالت پنجاب مربوط به مجرمان جوان و در قوانين مشابه در ساير ايالت‌ها، هيچ کودک کمتر از 15 سال به اعدام و هرگونه مجازات حبسي محکوم نمي‌شود.

با اين وجود يک فرد جوان حتي پايين‌تر از سن 15 سال اگر به بلوغ (شرعي) رسيده باشد مي‌تواند موضوع مجازات‌هاي قوانين حدود قرار گيرد.» اما پاکستان در گزارش بعدي خود در سال 2000 به تصويب قوانين جديد در آن کشور مبني برممنوعيت اعدام نوجوانان کمتر از 18 سال اشاره دارد.

لازم به ذکر است پاکستان از جمله کشورهاي مسلمان بود که در ابتدا با حق شرط کلي بر اساس شريعت به کنوانسيون حقوق کودک ملحق شد اما بعدا حق شرط خود را بازپس گرفت.

بنا به گزارش اين کشور «در عمل هيچ کدام از مفاد کنوانسيون در تقابل مستقيم با هيچ کدام از احکام اسلامي قرار نمي‌گيرند، مگر در موضوع فرزندخواندگي که براي آن نيز تمهيدات مناسبي در مفاد کنوانسيون انديشيده شده است.»

کشور عربستان نيز با وجود حق شرط کلي به کنوانسيون، مجازات اعدام اطفال کمتر از 18 سال را در قوانين خود ممنوع اعلام كرده است.

با اين وجود موضوع ديگري که در مذاکرات اعضاي کميته حقوق کودک با هيات سعودي مورد توجه قرار گرفته امکان صدور حکم اعدام در سنين کمتر از 18 سال و تعويق اجراي حکم به زمان رسيدن کودک به اين سن مي‌باشد.

در گزارش مربوطه به مذاکرات اعضاي کميته حقوق کودک با هيات سعودي از قول يکي از اعضاي کميته آمده است: «پيرامون سيستم عدالت مربوط به جوانان روشن نيست که آيا ممنوعيت مجازات اعدام براي افراد کمتر از 18 سال، در ارتباط با مجازات کودکان در اين سن اعمال مي‌شود يا در ارتباط با زمان ارتکاب جرم و اينکه آيا در آن زمان سنشان پايين‌تر از 18 سال بوده است يا نه.»

همان گونه که در بررسي گزارش‌هاي دوره‌اي کشورهاي مسلمان مشاهده شد هيچ کدام از اين کشورها از اعدام اطفال با استناد به قوانين شرعي دفاعي به عمل نياورده‌اند. جالب آنکه دو کشور سودان و پاکستان که در گزارش‌هاي خود صادقانه به نواقص موجود در قوانين خود اشاره كرده‌اند و از جمله کشورهاي داراي حق شرط به کنوانسيون نيز نيستند.

برعکس اين دو، عمان، عربستان سعودي و قطر که از کشورهاي با حق شرط کلي به کنوانسيون هستند به صراحت از ممنوعيت مجازات اعدام در قوانين خود خبر داده‌اند. گذشته از اين در ساير موارد نيز کشورهاي مسلمان داراي حق شرط در يک برخورد منطقي و متعهدانه نسبت به کنوانسيون نقايص سيستم حقوقي خود را با استناد به حق شرط‌هاي خود توجيه نكرده‌اند.

در پايان لازم به تصريح است با توجه به پذيرش گسترده ميثاق بين‌المللي حقوق مدني و سياسي و کنوانسيون بين‌المللي حقوق کودک و اينکه هيچ دولتي مفاد اين معاهدات بين‌المللي در مورد اعدام اطفال زير 18 سال را مورد اعتراض و يا مخالفتي قرار نداده است، مي‌توان موضوع ممنوعيت اعدام اطفال کمتر از 18 سال را نه‌تنها در چارچوب حقوق قراردادي بلکه به عنوان قواعد عرفي حقوق بين‌الملل حتي براي کشورهاي غيرعضو لازم‌الاجرا دانست.